Była Porcelana Tielscha czyli Porcelana Wałbrzych na sprzedaż! Jest kurator i będzie licytacja ruiny na Starym Zdroju. Zobaczcie zdjęcia!

Teren po byłej Porcelanie Wałbrzych jest jak potężna rana w sercu miasta. Morze gruzu, tysiące metrów kwadratowych zrujnowanego terenu i pozostałości po zabytkowych obiektach, niegdyś chlubie Waldenburga, a później Wałbrzycha, czyli Porcelanie Tielscha.

Historia tego miejsca sięga 1845 roku, kiedy to Carl Tielsch kupiec spod Środy Śląskiej założył Manufakturę Porcelany Carl Tielsch & Co na Starym Zdroju, w ówczesnym Altwasser.

W tym samym czasie w Wałbrzychu z powodzeniem działała już inna manufaktura porcelany Krister Porzellan Manufaktur Carla Kristera (Porcelana Krzysztof). Dziś w upadłości.

Tielsch zachęcony popytem na wyroby Kristera otworzył manufakturę pod nazwą "Carl Tielsch & Co".

Najlepszy czas tej firmy to lata 1860-1900. Dzieło ojca kontynuował w tym czasie jego syn Egmont Tielsch.

- U podstawy sukcesu fabryki leżała koncepcja produkcji niedrogiej porcelany użytkowej dla coraz większej grupy mieszczaństwa, a także robotników. Stało się to możliwe m.in. dzięki zakupowi w latach pięćdziesiątych XIX w. kopalni kaolinu w okolicach Miśni oraz posiadanym przez Tielscha udziałom w wałbrzyskich kopalniach węgla - opisuje slaskaporcelana.pl

Jak czytamy, już 1850 roku fabryka sprzedała dużą partię wyrobów do Stanów Zjednoczonych i Meksyku. A fabryka miała okazję zaprezentować porcelanę na światowej wystawie w Londynie w 1851 r. W latach 60. i 70. XIX wieku w Porcelanie Tielscha pracowało aż 1500 osób! Eksportowano ją nie tylko na rodzimy rynek niemiecki, ale także do

• Holandii
• Norwegii
• Danii
• Szwecji

"Finansowa sytuacja firmy pozwoliła Tielschowi nabyć w 1880 roku fabrykę szkła lustrzanego w odległej o niespełna 2 km miejscowości Sandberg (obecnie teren ten jest częścią Piaskowej Góry) i rozwinąć ją w kolejnych latach w największą we wschodnich Niemczech hutę szkła"

.

Znaczny cios firmie zadała I wojna światowa, podczas której znacząco spał eksport porcelany Tielscha. Fabryce udało się jednak podnieść i zdobyć kolejne rynki zbytu za granią, m.in. w Australii. Dobił ją wielki światowy kryzys ekonomiczny, a porcelanę przejął koncern Hutschenreuthera.

Po II wojnie światowej firmę zajęli żołnierze Armii Czerwonej. Rodzinę Tielscha wysiedlono do Niemiec. Zaczęła się polska produkcja, która od 1992 roku, kiedy to sprywatyzowano zakład, prowadzona była pod nazwą Zakłady Porcelany Stołowej Wałbrzych S.A. Jak pisaliśmy w 2015 roku, "nowi właściciele, co wykazały późniejsze raporty NIK dbali tylko o własne interesy, dochodziło do protestów pracowników". W 2007 r. fabrykę kupiła firma Jaro z Jaroszowa. Nowy właściciel zdobywał nowe rynki zbytu i spłacał zadłużenie. Niestety na początku 2011 r. w związku z tzw. „arabską wiosną” nastąpił krach. Od 2011 r. najpierw fabryka, a późnej jej ruiny trafiły do firmy Finader S.A. z Warszawy, która kupiła porcelanę syndyka. Deklarowała utrzymanie produkcji.

Jeszcze w 2010 roku Porcelana Wałbrzych zatrudniała kilkaset osób. Na łamach walbrzych.naszemiasto.pl pisaliśmy, że zakład zdobywał nowe rynki dla swoich produktów, m.in. w krajach byłego Związku Radzieckiego. Fabryka otrzymywała prestiżowe zamówienia.

"Jednym z nich było zlecenie wyprodukowania porcelany do wszystkich rezydencji prezydenta Białorusi Aleksandra Łukaszenki. Białorusini już w przeszłości korzystali z zastaw porcelanowych, które wyprodukowano w Wałbrzychu. Wysoko cenili sobie wałbrzyskie wyroby, dlatego po latach postanowili odnowić kontakty i złożyć nowe zamówienie w wałbrzyskiej fabryce".

Krach nastąpił w 2011 roku. Powodem kryzysu, z którego nie udało się już podnieść Porcelanie Wałbrzych, miała być rewolucja w krajach północnej Afryki i Bliskiego Wschodu, a właśnie tam trafiło 80 proc. produkcji z Wałbrzycha. Firma miała problem ze ściągnięciem należności zwłaszcza z Egiptu. Przestał działać system bankowy tego kraju.

To z kolei spowodowało problemy z płatnościami i rachunkami w Polsce. Długi fabryki sięgnęły 28 mln zł, a wśród wierzycieli była m.in. wałbrzyska kalkomania, która przez to straciła płynność finansową i ostatecznie upadła. Wśród wierzycieli był też m.in. ZUS czy zakład gazowniczy i gmina Wałbrzych.

Po zamknięciu produkcji i opuszczeniu fabryki, dochodziło tam do regularnych kradzieży, pożarów i katastrof budowlanych. W 2017 rozebrano najbardziej zagrażające bezpieczeństwu obiekty, nie objęte nadzorem konserwatora zabytków. Właściciel przestał być uchwytny, a w sądzie ruszyła procedura ustanowienia kuratora.

- Sytuacja jest tam skomplikowana i trudna, jestem kuratorem dla kilku spółek, które mają interes prawny związany z terenem po byłej Porcelanie Wałbrzych. Odbieram korespondencję, reprezentuję ich interesy - mówi nam Łukasz Żabski, radca prawny z Wałbrzycha, którego do tej roli wyznaczył sąd.

Jak dodaje komorniczka sądowa, Justyna Piasecka, która prowadzi całą procedurę, ogłoszenie licytacji tego terenu to kwestia kilku tygodni.

- Procedura jest bardzo zaawansowana, ale i skomplikowana. Potwierdzam, że będzie licytacja tej nieruchomości. Nie mogę zdradzić szczegółów ze względu na tajemnicę zawodową, ale obwieszczenie o licytacji będzie jawne, wtedy będę mogła podać więcej szczegółów - zaznacza pani komornik.

Już raz potężny teren na Starym Zdroju usiłowano zlicytować, ale jak się dowiedzieliśmy nieoficjalnie, ze względu na wycofanie się jednego z wierzycieli, procedura nie została zakończona. Na kolejną liczy

Wówczas pod młotek wystawiono teren obejmujący 4.8235 ha, który oszacowano na 5 384 049 zł (cena wywołania wynosiła 4 038 036 zł). Licytowana nieruchomość składała się z 20 działek ewidencyjnych. Jak głosiło obwieszczenie,

"budynki są obecnie są nieużytkowane, brak zabezpieczeń obiektów spowodował znaczne zużycie obiektów, liczne dewastacje oraz ubytki elementów wykończeniowych, instalacji oraz stolarki. Znaczna część budynków została wyburzona, przez co nieruchomość na znacznej części jest aktualnie niezabudowana. Z obiektów usunięto wyposażenie oraz urządzenia produkcyjne. Działka 315 AM-5 stanowi drogę dojazdową do sąsiednich budynków mieszkalnych. (...) Jedna z działek nr 306 jest położona po drugiej stronie ulicy Żeromskiego. Posiada ona dostęp do drogi publicznej i może być przedmiotem odrębnej sprzedaży. Budynek wieży ciśnień i modelarni Zakładu Porcelany Stołowej "Wałbrzych" został wpisany do rejestru zabytków prowadzonego przez Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków we Wrocławiu dnia 14.01.2003 r. pod nr 145/A/03. Istnieje niezgodność zapisu w Księdze Wieczystej ze stanem faktycznym odnośnie nazwy użytkownika wieczystego nieruchomości".

W poszukiwanie potencjalnych chętnych zainteresowanych kupnem tego terenu zaangażowała się spółka InVałbrzych. Jak przyznaje prezes spółki, Krzysztof Urbański jest nawet chętny do kupienia tego terenu. Czy to jest deweloper?

- Biznes lubi ciszę, nie mogę zdradzić jakiego rodzaju działalność chciałby tu prowadzić, ale nie jest to budownictwo mieszkaniowe - zaznacza Urbański.

Jedno jest pewne. Jeśli uda się doprowadzić do sprzedaży tego terenu, a przyszłemu właścicielowi zainwestować tutaj i zlikwidować ruinę, byłby to jeden z największych sukcesów obecnych władz miasta. A przede wszystkim asumpt, a mówiąc kolokwialnie kop do rozwoju i rozkwitu Starego Zdroju, który dzisiaj trwa w marazmie, gdzie straszą duchy przeszłości.

Z jednej strony ruina zabytkowej porcelany, z drugiej opuszczony gmach i teren po dawnej Kalkomanii, a jeszcze dalej Lwi Gród, były obiekt uzdrowiskowy. Obok kolejny symbol dawnej świetności, współczesnego już Wałbrzycha - Hotel Sudety.

Jedynym promieniem słońca dającym nadzieję, na to że coś się tu zmieni jest Pałac Tielscha, który własnymi rękoma ocalił od zapomnienia i dewastacji ubezpieczyciel z Wałbrzycha, Bogusław Charczuk i jego żona Grażyna.

Do tematu wrócimy!

Czytaj również

Zobacz także

Czytaj również
Odzyskają pracę w fabryce porcelany Wałbrzych

Zakończyła się akcja poszukiwawczo-ratownicza w ruinach byłej fabryki porcelany Wałbrzych

Zapomniany magazyn białego złota w Wałbrzychu. Setki nowych talerzy i serwisów z Porcelany Książ w Wałbrzychu